Drainage verwijst naar de methode om oppervlakte- of ondergrondwater uit een bepaald gebied te verwijderen. Afvoersystemen zijn bedoeld om afvalwater zo snel mogelijk af te voeren en tegelijkertijd te voorkomen dat de gassen uit riolen en septic tanks de woonlocaties binnendringen. Hun belangrijkste doel is het systematisch verzamelen en verwijderen van afval om de gezonde omstandigheden in een residentiële of commerciële omgeving te behouden.
Deze systemen bestaan uit alle leidingen op een privé- of openbaar terrein die regenwater, rioolwater en ander vloeibaar afval naar de stortplaats transporteren. Het kennen van de verschillende soorten drainagesystemen in uw huis kan helpen als het gaat om het waterdicht maken van uw huis en het oplossen van problemen op uw eigendom. De vier belangrijkste soorten drainagesystemen voor woningen zijn onder meer oppervlakte-, ondergrond-, helling- en regenpijpen en gootsystemen.
Het effectief opvangen en verspreiden van afstromend water is cruciaal voor de watervegetatie en het voorkomen van verdrinking. Het opgevangen water wordt ook gebruikt om de zoetwatervoorraad in uw omgeving aan te vullen. Immers, hoe langer dat water op een bepaald oppervlak zit, hoe vatbaarder het wordt voor vervuiling. Als u de soorten drainagesystemen kent, kunt u een beter begrip krijgen van hun specifieke rollen en hoe ze samenwerken.
Moet u een loodgieter inhuren? Ontvang gratis vrijblijvende offertes van professionele aannemers bij u in de buurt.VIND LOKALE AANNEMERS
1. Oppervlakte-drainagesystemen
Het doel van een oppervlaktedrainagesysteem om te voorkomen dat water zich ophoopt of overstroomt op een eigendom. Deze systemen verwijderen het overtollige water van het landoppervlak via kanalen of sloten. In sommige gevallen kan het oppervlak van de grond worden gegradeerd of gevormd om aflopend naar deze kanalen te creëren.
Hoe langer dat water moet stilstaan, hoe vatbaarder het is voor vervuiling door allerlei invloeden van buitenaf. Hoewel een deel van het water onmiskenbaar in de grond en het omliggende gebladerte zal worden opgenomen, kan een gebrek aan oppervlaktedrainagesystemen, een onjuist hellende tuin of hevige regenval problemen veroorzaken. Het grote voordeel van oppervlaktedrainagesystemen is het feit dat het de tijd dat er water in een vijver zit, wordt verkort.
Wanneer de bodem langdurig verzadigd is, wordt de gasuitwisseling in het wortelstelsel en de bodem van de planten beperkt. Dit kan leiden tot verlies van voedingsstoffen in de bodem, wat gewassen in wezen kan vernietigen en mogelijk zelfs kan doden. De vier belangrijkste soorten oppervlaktedrainagesystemen openen afvoeren, dijken, graswaterwegen en bulten en holten. Vaak kan het gebruik van zowel vervaardigde als natuurlijke elementen de nodige verlichting bieden in een gebied waar overstromingen onvermijdelijk zijn.
Open afvoeren
Open drains kunnen nog verder worden onderverdeeld in hun drie subgroepen op basis van diepte: ondiep, medium diep en groot . Ondiepe open afvoeren kunnen eenvoudig worden gemaakt met een handschop en zijn zelden dieper dan een voet. Hun belangrijkste doel is om overtollig water in ondiepe depressies te helpen verwijderen. Hoewel ze bedoeld zijn om water naar grotere stromen of afvoeren te leiden, kan een ondiepe open afvoer alleen kleine gebieden afvoeren en is het meer een tijdelijke oplossing.
Open afvoeren van gemiddelde diepte zijn daarentegen meestal tussen de één voet en één meter diep en zijn het meest geschikt voor vlakke gebieden. In de meeste gevallen wordt een graafmachine gebruikt om deze afvoeren te maken met een vlakke bodem en een V-vormige sleuf. Deze afvoeren moeten een helling hebben die steil genoeg is om het water snel te laten stromen zonder schade aan de afvoer zelf te veroorzaken.
Ten slotte zijn grote open afvoeren meestal breed en enkele meters diep. Een schraper, bulldozer of draglinegraafmachine wordt meestal gebruikt om een grote open afvoer te creëren. Zoals hun naam al doet vermoeden, zijn ze het meest geschikt voor het opgraven van grote hoeveelheden water.
dijken
Het doel van dijken is om te voorkomen dat het oppervlaktewater tijdens het stromen aan snelheid wint om te voorkomen dat het land erodeert. Ze worden meestal gevormd op land met een helling, waarbij grond wordt verwijderd om de dijken op de hellingen van het kanaal te vormen. Dijken moeten het verloop van een helling volgen en de waterstroom moet zacht zijn om aardverschuivingen te voorkomen.
In ideale situaties moeten dijken tussen de 30 en 50 meter uit elkaar liggen. Belangrijk is ook dat een vaargeul snel kan eroderen als na het aanleggen van een dijk geen rekening wordt gehouden met de aanleg van een grasmat.
Met gras begroeide waterwegen
Met gras begroeide waterwegen worden gebruikt om de uitstroom van afvoeren die naar beneden gaan, te beheersen om erosie te helpen voorkomen. Ze zijn vaak ondiep, smal en kunnen alleen worden gebruikt in gebieden met een dichte strook gras. De vorm en grootte van de met gras begroeide vaarweg bepalen de hoeveelheid water die kan worden afgevoerd en de steilheid van de helling in een met gras begroeid oppervlaktedrainagesysteem.
Bulten en holten
Bulten en holtes zijn precies hoe ze klinken. Parallelle bulten ontstaan in het oppervlak, met holtes ertussen. Het doel van de bulten is om overtollig vocht af te voeren, dat vervolgens wordt verzameld in de holtes die in wezen ondiepe oppervlakteafvoeren zijn. Deze twee componenten werken samen om een reeks laterale oppervlakteafvoeren te vormen.
Vanaf dat punt wordt het water vervolgens afgevoerd naar de kopakkerafvoeren. De afstand tussen de bulten is afhankelijk van de snelheid waarmee het water moet worden afgevoerd, variërend van tien tot twintig meter. Hoe groter de ruimte tussen de bulten, hoe langzamer het water wegloopt.
2. Ondergrondse drainagesystemen
In plaats van aan de oppervlakte te worden geïmplementeerd, ondergrondse drainagesystemen worden onder de bovenste laag grond geplaatst. Dit systeem, dat gewoonlijk Franse afvoeren wordt genoemd, verwijdert overtollig water uit de grond die op wortelniveau is drassig geworden. Wanneer de wortels van een boom of plant drassig worden, beginnen ze te rotten en kunnen ze uiteindelijk afsterven.
Het installeren van een ondergronds drainagesysteem omvat het graven van diepe ondergrondse sloten en leidingen, evenals een grote collectorafvoer om het water uit de leidingen te trekken. Meestal wordt er ook een dompelpomp meegeleverd om water door de leidingen en weg van het getroffen gebied te helpen duwen.
Franse afvoeren zijn heel gebruikelijk in residentiële toepassingen, omdat ze water wegleiden van huizen en landschapsarchitectuur. Ze bestaan uit een geperforeerde buis die plat in een tuin wordt geïnstalleerd met een hellende greppel die het afstromende water van het hoogste punt aan het begin - meestal nabij de fundering van een constructie - naar het laagste aan het einde verplaatst. Op dit punt komt het water in een stortbak, riool of swale.
Puntafvoeren, de afvoeren die u in het midden van uw douchevloer vindt, zijn technisch gezien een andere vorm van ondergronds afvoersysteem. Ze vereisen dat de vloer in alle richtingen van de afvoer afloopt.
3. Hellingafvoersystemen
Hellingafvoersystemen zijn ontworpen om: water in neerwaartse richting van een constructie weg laten stromen. Leidingen worden op een helling geïnstalleerd om het water op natuurlijke wijze langs de helling te verplaatsen.
Omdat de geïnstalleerde leidingen aan de helling zijn verankerd, geleiden ze het water door en weg. De gebruikte buizen kunnen van staal, kunststof of beton zijn. Ze zijn ook bedekt met een duurzaam rooster om te voorkomen dat dieren en mensen erin vallen.
4. Regenpijpen en dakgootsystemen
Regenpijpen zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van water uit de goten en leiden het vervolgens naar de grond. Een regenpijp- en dakgootsysteem is de eerste verdedigingslinie van een gebouw tegen oververzadiging door regenwater. De regenpijp is typisch verbonden met het gootsysteem op een structuur en voert het water van het dak en naar de grond.
Om te voorkomen dat het water zich aan de voet van de regenpijp verzamelt, wordt het water op een helling geleegd. In de meeste gevallen wordt het systeem afgevoerd naar een regenton, begraven regenpijp, aluminium verlengstuk of een andere oplossing.
Hoe dan ook, het belangrijkste doel van een regenpijp- en gootsysteem is om water van een dak af te voeren en het naar de andere afvoersystemen op straat of op het trottoir te leiden. In sommige gevallen kunnen ze worden aangesloten op een ondergrondse rioolleiding via gootafvoeren of ondergrondse afvoeren.
Gerelateerde Vragen
Wat is een droge put?
Net als Franse drains worden droge putten onder de bovengrond aangebracht. Ze worden meestal geïnstalleerd aan het eindpunt van een kreek, swale of Franse afvoer. Het wordt gebruikt om water in de omringende grond te verzamelen en te verspreiden, in plaats van het weg te leiden van een structuur. Dit wordt meestal gedaan door ofwel een verzwaarde hoes van drainageweefsel te gebruiken of een grote betonnen of metalen bak met grepen in de zijkanten.
Waarom houdt de grond in mijn tuin te veel water vast?
De meest voorkomende redenen waarom een tuin het overtollige water niet op de juiste manier kan afvoeren, zijn onder meer een te korte regenpijp, een te vlakke helling van de tuin, geïmpacteerde grond, looppaden aan de voorkant die water blokkeren of erosie van de afvoer.
Moet u een loodgieter inhuren? Ontvang gratis vrijblijvende offertes van professionele aannemers bij u in de buurt.VIND LOKALE AANNEMERS
Laatste gedachten
Drainagesystemen zijn vereist voor elke structuur, of het nu gaat om een woning of een commerciële. Ze helpen overstromingen, structurele schade en schimmel- en meeldauwgroei te voorkomen. Door de verschillende soorten drainagesystemen te kennen, wordt het gemakkelijker om te begrijpen hoe, in veel gevallen, meerdere typen samenwerken om water op te vangen, te verwijderen en naar de juiste locatie te leiden.
Hoe sneller water wordt verwijderd uit een structuur of een gebied dat vatbaar is voor pooling, hoe beter. Hoewel mensen zelden nadenken over drainagesystemen, zijn ze een cruciaal onderdeel van waterbehoud en -behoud.
